Victoria sponskoek vir Koning Charles

Kyk ek gaan nie jok nie, môre antwoord ek nie my foon nie. Ek gaan te besig wees om tee te drink en Charles en Camilla se kroningsplegtigheid te kyk. Ek het nie juis ’n ding vir of teen ‘royalty’ nie, my gevoelens is neutraal. Maar as dit by prag en praal kom kan absoluut niemand vir die Britte ore aansit nie. Dit gaan ‘fabulous’ wees! So op die rusbank gaan jy my kry – in my rekbroek en my hasie-pantoffels, koppie tee in die hand. En as daar tee is moet daar natuurlik koek wees, iets vreeslik Brits.

Ek kan aan min dinge meer Brits dink as ’n klassieke Victoria sponskoek. Toe loer ek na ’n paar resepte – Nigella s’n, Dehlia s’n, Jamie s’n. Hulle is almal basies dieselfde, almal eintlik ’n kopie van die doyenne van Britse gebak, Mary Berry, se Victoria spons. Mary se resep is eenvoudig, sy gooi alles bymekaar, meng dit en dis oond toe. Toe volg ek dit en… dis ’n kolossale flop. Niks fout met die smaak nie, maar die koek wou g’n niks behoorlik rys nie en hy was erg kluitjierig. ’n Victoria sponskoek is weliswaar swaarder as baie ander sponskoeke, maar wat uit daai panne gekom het was nie skoumateriaal nie. Toe maak ek hom weer. Ek volg Mary se resep, maar ek gooi haar metode by die venster uit. Ek maak hom eerder aan soos ouma my geleer het mens ’n koek maak – verroom eers die suiker en botter, dan kom die nat goed by en heel laaste die droë bestanddele. Die resultaat? Victoria sponskoek perfeksie – krummelrig, dig maar nie te dig nie en ryk van die botter. Tradisioneel plak jy ’n Victoria sponskoek vas met aarbei- of frambooskonfyt en geklopte room. Maar hierdie is koningskoek, dus gee ek die knaap ’n groot skep room bo-op ook, plus vars aarbeie en bloubessies – al die kleure van die Britse vlag in ’n koek.

Hierdie spons is definitief nie een wat wil rondhang nie, hy’s beste die dag wat jy hom maak. As jy hom nege uur môreoggend maak is hy betyds reg voor daai groot goue koets sy verskyning maak.