Sondagaand Spek en Eiers

Ek verstaan nie mense wat elke liewe dag met ’n huppel en ’n lied in die hart groet nie. Ek beny hulle. Maar ek verstaan hulle nie.

Kyk, Maandag is nie my gunsteling dag nie. Die blote gedagte dat hy voorlê maak my sommer grommerig – gewoonlik so hier van vieruur af op ’n Sondagmiddag.

Hierdie Maandag-storie van my het ’n geskiedenis wat terugstrek skoolbanke toe. Fräulein Krynauw was ’n liewe sagte engel, maar ’n dubbele periode ‘die, der und das’ so eerste ding in die week, was te erg. Dis gelukkig nou vaarwel aan my Germaanse hel, maar my Maandag-ding het gebly. Vir my is daar net een manier om die einde van die naweek op te helder  – trooskos.

As dit by trooskos kom is ’n gekookte eier en roosterbroodvingers baie hoog op my lys. En as jy nou ‘n pot gáán vuil maak, hoekom dan dit maar nie die moeite werd maak nie?

In plaas van hoendereiers, wat van enorme eendeiers? In plaas van roosterbrood, wat van groot croutons brosgemaak in spekvet? Dis sonde, maar dis siels-noodsaaklike Sondagaand bederf. Gooi ’n paar slaaiblare by (skrikgemaak met ‘n skerp Dijon vinaigrette om deur al daai rykheid te sny) en spek en eiers word omtower in ’n danige 5-ster gedoente.

Ek gryp Merlot om op my skoot te kom spin en was my grênd trooskos af met  ’n glas Chardonnay voor die 8-uur MNet fliek.  Skielik is Sondagaand glad nie te onaardig nie. En Maandag kan maar kom.