Lam sosaties met vrugtige koeskoes en granaat-raita

Granate is omtrent die ‘inste’ vrug waaraan ek kan dink. Maak ’n kostydskrif oop, loer na kosverpakking of na plakkate in koswinkels en jy gaan hulle verseker sien – op enigiets vanaf sjokoladekoek tot rou wors. En soos dit nou maar is met dinge wat gewild is, wys dit in die prys. Heigend.

My verhouding met granate gaan ver terug. Na toe hulle goedkoop was. Want sien, mens kon hulle nie koop nie. Nee, jy moes hulle groei. Inderdaad, elke erf in die Hoëveld dropie waar ek grootgeword het, het met ten minste een granaatboom gespog.

Heeljaar wag jy. As die granate begin rooi word, raak jy opgewonde. Maar jy hou vas. Tot hy so ryp is, hy lyk of hy uit sy skil wil bars. Dan eers pluk jy hom en verslind hom, net daar, onder die boom.

Dis steeds hoe ek my granate verskies. Nie loopneus en kaalvoet in die stof onder ’n granaatboom nie verstaan. Maar net so, die hele vrug, sonder tierlantyntjies. Mens moet dit self oopkry, en die kosbare rooi pitte uit die bitter wit membraan worstel. Niks gewinkel nonsens met die pitte steriel in ’n plastiekbakkie verpak nie.

Toe SABC3 se Expresso oggendprogram my ’n rukkie terug vra om vir hulle iets met granate te maak, sê ek natuurlik ja. Behalwe dat dit ’n sout ding moet wees en nie soet nie, gee hulle my vrye teuels. As ek dink aan met granate kook, staan my kop dadelik Midde Ooste en Morokko toe. Eers dink ek tagine. Maar dis ’n vreeslike storie vir ontbyt TV. Nee, ek’t iets vinnig en maklik nodig.

Ek gryp lam, sny dit in lang dun stroke, en marineer dit in dik Griekse jogurt met al die speserye wat mens gewoonlik in lam tagine gebruik. Ryg hulle op sosatiestokkies en braai hulle in ’n blits. En bedien hulle met vrugtige koeskoes barstensvol ment, dadels, neute en granate. Die lewe is nie die moeite werd sonder sous nie, dus maak ek sommer ’n granaat-raita ook. Sit dit net so voor, of maak ’n ‘wrap’ en vou die lotjie toe in reuse slaaiblare. Vinnig, maklik, gesond verby en vrek lekker.