Fillet met suurlemoen-mosterd roomsous

Slagdag op die plaas was ’n vreeslike gedoente. My ouma het nie gesukkel met vleis nie. Sy’t ’n kamer die grootte van ’n dubbel garage gehad met industriële vrieskaste waarin jy olifante kon pas, ’n vleissaag soos jy in slaghuise kry, hakke vir dinge hang en sement voortjies vir onaangename goed wegspuit – die lot. As kind het ek gedink dis normaal, almal het ’n slaghuis op die werf.

‘Fast forward’ ’n hele paar dekades later en ’n lekker stuk ‘steak’ is steeds ’n gunsteling bederf. Gooi hom net so in ’n baie warm pan met bietjie olyfolie, ’n skoot sout en growwe swartpeper en miskien ’n klontjie botter hier op die einde. Ordentlike vleis wil min gedoen hê.

Maar’s hier’s nou die ding. Ek dink ‘fillet’ het hulp nodig – omtrent soveel soos ek grimering nodig het na ’n aand wat onwys laat aangehou het. (Ek weet dis beeshaas, ek’s mal oor suiwer Afrikaans. Maar rêrig, wie sê nou “beeshaas”?)

Om interessant te wees, soek ‘fillet’ ’n blaardeeg kombersie, ’n vulsel, of ’n pikante sousie ding. Soos hierdie een – met room vir die ryk, suurlemoen vir die byt en hope mosterd sommer net virrie lekker. As jy oor stysel voel soos ek oor die tandarts, bedien dit met iets groen wat knars. Miskien aspersies. Miskien groenbone. Ek maak tjips daarby, want ek’t g’n niks dissipline as dit kom by kos nie. Maar om te wys ek’t darem ‘n klein bietjie ‘class’, sny ek hulle eweredig piepklein en krummel gebraaide roosmaryn oor.