Beesflank op die braai

Erfenisdag wink en die ganse land het kole en vleis op die brein. Afgesien van boerewors, is bees nie my gunsteling dier om te braai nie. Dis nie dat ek ’n ding teen bees het nie, maar ek dink daar is ander kookmetodes wat beter resultate gee as braai. Prys het ook heelwat daarmee te doen. Teen R140+ vir ‘rump’, ‘sirloin’ of filet is dit nie juis ’n logiese keuse om die menigtes mee te behaag nie.

Gelukkig bestaan koeie nie net uit ‘rump’ en ‘sirloin’ nie. Hulle’t sommer baie ander interessante dele. Dele wat nie noodwendig genoeg aandag kry nie. Soos flank (lies). Watter deel is dit? Jy kan loer na ’n prentjie hier, maar basies is dit die onderkant van ’n bees, hier by die ribbe rond.

Dis dun vleis met ’n growwe tekstuur en intens beeserig (op ’n goeie manier). Met so snit is die automatiese antwoord vir kook lank, stadig en verkieslik nat – soos in ’n bredie of vulsel vir pastei.

Maar die Amerikaners sny flank in steaks en braai hom. Miljoene van hulle kannie verkeerd wees nie, so met flank in my kop vat ek die pad na my slagter. Nié die plaaslike supermark slagter nie verstaan. Die outydse behoorlike tipe slagter – een wat ken van, vir jou sal gee waarvoor jy vra en ’n halfuur sal vat om met jou daaroor te gesels.

Terug by die huis gryp ek die skerpste van my flymskerp messe en sny alle orige sening af. Ek slat hom in toeskiklikheid in met my vleishammer en gooi dit in ’n eenvoudige marinade vir ’n goeie paar uur. Dan’s dit tyd vir ryg op my sosatie stokke en op die vuur. Ek verf dit liberaal met ’n parmantige Sriracha-sous en braai hom vuurwarm en blitsvinnig. En ek hou my lyf Suid-Amerikaans met warm sagte tortillas, tamatie-en-mielie salsa en crema (Meksiko se slapper weergawe van crème fraîche) daarby.

Doen jouself ’n guns hierdie Erfenisdag. Braai bietjie ietsie anders.