Lemmetjie-en-klapper piesangbrood

Ek’t twee nuwe dinge geleer hierdie week. Ek’s nie seker watter een het my meeste verbaas nie. Hier’s hulle…

1. Om ’n suksesvolle, bekende sjef te wees beteken nie jy hoef noodwendig jou lyf moroon te hou, jou pad in die kombuis oop te buffel en só te swets lat die teflon van die keelvrye panne afpeul nie.
2. Rooibostee is nie net vir eerste ding in die oggend en weer so drie uur die middag wanneer die versoeking van die melktert in die yskas te groot raak nie. Dis vir drink saam met groente, vleis en vis ook. Hoe gesê? Ek weet, ek weet. Maar hou aan lees, want dalk is jy net so verbaas as ek.

Sien ’n ruk terug kry ek ’n uitnodiging vir ’n kos en tee ‘pairing’. Hemel weet wat dit in Afrikaans is, maar ’n ‘pairing’ is ’n ding wat ek assosieer met kos en wyn. Tee? Haikôna, seker ’n spelfout. Toe nie. Sjef Nic van Wyk (van Kokkedoor faam) sou kook en Mientjie Mouton sou al die pad van die Carmién teeplaas by Sitrusdal kom om te kom verduidelik oor die wonderlikheid van tee by kos. Dinsdagoggend trek ek my dus effe meer ordentlik as gewoonlik aan en vat die pad Durbanville toe om te gaan leer oor kos en tee.

Eerste op die spyskaart was Nic se vanielje-vyekonfyt met parmantige klein broodrolletjies en ’n wonderlike skerp bokmelkkaas van Studio Rose in Durbanville. Daarby gee Mientjie vir ons Carmién se vanielje-tee. Nou die ding van ’n kos en tee ‘pairing’ is maar soos die een met wyn – ’n happie, dan ’n slukkie, dan pure genotlikheid soos die geure in jou mond meng. En mens bedien dit nie vulgêr in groot koppies nie. Nee, jy gebruik klein glasies, niks melk of suiker nie en die tee moenie warmer as 60-65 grade Celsius wees nie. Toe maak ek soos Mientjie verduidelik ek moet, en dis vrek lekker. Die subtiele vanielje in die konfyt en die sagte vanielje van die tee pas perfek. Maar ek ken van plaasbrood met kaas, jêm en ’n koppie rooibos. So wat’s nou so spesiaal?

Duidelik was dit net die openingsalvo om ons sag te maak vir ietsie meer ongewoon. Volgende aan die beurt was klein, fyn groente geposjeer in olyfolie met ’n skuimerige tee sousie ding (as daar skuim op die bord is, wéét mens mos dis ’n properse sjef waarmee jy te doen het). Daarby kry ons tee met laventel, roosknoppies, hibiskus en droeë bessies. Heerlik. En toe ’n ware openbaring… calamari met pesto en pekel-komkommerslaai en ’n suurlemoengras-en-gemmer tee. En terwyl ek nog effe duiselig van die vervoering is, slat Nic my voete onder my uit met lam so sag soos my ouma dit gekook het, ’n ment hollandaise en ’n ment-en-heuningbostee daarby. Dis toe ek besef ek’s verlief – op Nic, wat kan kook dat jou tone krul van die lekker, en op tee by kos.

So baie as wat ek hou van wyn (en dis sommer baie,baie) gaan ek beslis begin eksperimenteer met ongewone rooibos geure saam met kos. Babatreetjies is altyd ’n goeie idee, so terwyl ek dink aan die moontlikhede gaan ek knaag aan ’n stuk van my ouma se piesangbrood. Ek maak hom ekstra vogtig deur bietjie karringmelk by haar resep te sit en, sommer net vir die lekker, gee ek hom ’n soet-suur lemmetjie smeersel bo-op met lemmetjieskil en vars klapper ook. Ek dink die suurlemoengras-en-gemmer tee sal goed daarby werk. Of miskien die ment-en-heuningbos een. Kannie wag om uit te vind nie.